Meditatie

‘… en de Geest liet het hun niet toe.’
Handelingen 16:7b

De Geest leidt
Paulus is bezig met zijn tweede zendingsreis. Tijdens de eerste zendingsreis had hij Barnabas als zijn metgezel. Maar Barnabas en Paulus hebben ruzie gekregen of Johannes Markus ook mee zou gaan. En dan valt de beslissing dat Barnabas en Markus naar Cyprus gaan en Paulus kiest Silas uit om met hem mee te gaan. Zij gaan over land richting Klein-Azië. En als zij in Mysië aangekomen zijn - onderweg heeft zich ook Timotheüs aangesloten - besluiten zij om naar Bithynië te gaan. Hoe is Paulus tot dat besluit gekomen? Het lijkt er soms op of hij van te voren bepaalde gedachten heeft en die gewoon uitvoert. In hoeverre laat hij zich leiden? Alle volken moeten toch het evangelie van de gekruisigde Christus horen? Wat maakt het uit waar hij heen gaat? En is het niet zo dat de Heere onze gedachten en gevoelens stuurt? Dat is zeker, maar dat gaan we pas zien als wij de Heere nodig hebben in de weg, die wij hebben te gaan. En als we de Heere niet nodig hebben, moeten we erg voorzichtig zijn met onze gedachten en gevoelens.

Paulus en zijn metgezellen proberen naar Bithynië te reizen, maar de Geest liet het hun niet toe. Het is de Geest, Die hen leidt. De Heilige Geest is uitgestort op de Pinksterdag en werkt krachtig. Er worden meer dan 30 werkzaamheden aan de Geest toegekend. Hij is het die ontdekt en laat zien wat er in ons hart leeft. Hij legt het zonderegister open. Het is de Geest, Die overtuigt dat wij zondaar zijn en dat er in ons geen goed woont. Hij laat zien dat het rechtvaardig is dat wij om onze zonden verloren moeten gaan. Het is de Heilige Geest, Die de ‘Geest der genade en der gebeden’ wordt genoemd (Zach. 12: 10). Het is het werk van de Geest om tot Christus te leiden. Hij neemt het uit Christus om het aan zondaren te verkondigen (Joh. 16: 15). Daarom is de inwoning, kracht, bediening en werking van de Heilige Geest onmisbaar!
Maar wat moet het voor Paulus betekend hebben, dat de Geest het niet toeliet om naar Bithynië te gaan? In vers 6 wordt ons al meegedeeld dat zij verhinderd werden om het Woord in Azië te spreken. Krijgt Paulus de Heere tegen? Zijn er zonden in zijn leven? Is het de ruzie met Barnabas, die in de weg staat? Het evangelie is toch ook in Bithynië nodig? Zij hebben ook nodig om te horen dat er redding is in het volbrachte werk van Christus?

De Heere heeft echter een andere weg met Paulus voor ogen. Hij moet naar Macedonië. Daar moet het hart van Lydia worden geopend en de stokbewaarder worden gearresteerd, zodat er een gemeente in Filippi ontstaat. Ook in Thessalonica, Berea en Korinthe ontstaan gemeenten. Maar de Heilige Geest zorgt er ook voor dat in Bithynië gemeenten ontstaan. Een bekende plaats, waar de Heere krachtig heeft gewerkt en later een synode wordt gehouden, is Nicea. Tijdens deze synode werd een belijdenisgeschrift opgesteld, dat nog tot op de dag van vandaag in de kerk leidend is.

Voor Paulus werd de deur naar Bithynië gesloten en werd een deur geopend naar Macedonië. Hij leefde uit de volheid en rijkdom van Christus. Hij mocht delen in Zijn genade en zijn leven was met Christus (Fil. 1: 21). Dan gaan wij zien hoe de Heere ons leven leidt en stuurt. Bij keuzes die gemaakt moeten worden, kunnen wij niet buiten Gods leiding en sturing, want anders gaan we onze eigen weg. Dan moeten we niet terstond te rade gaan bij vlees en bloed, zoals Paulus ons leert (Gal. 1: 16), maar vragen naar wat de Heere wil in ons leven. En dan erop letten, waar de Heere deuren sluit en andere opent. Dan wordt het een groot wonder, dat de Heere Zich nog met ons wil bemoeien en wij Hem mogen volgen. Kan dat leven met de Heere u en jou jaloers maken? Geen beter leven, dan het leven met en in afhankelijkheid van de Heere. In Christus is God een liefhebbend Vader, Die zorgt voor tijd en eeuwigheid.

Ds. R. van de Kamp, Opheusden